Pies bez wątpienia jest najlepszym przyjacielem człowieka. Decydując się na zakup czworonoga większość z nas oczami wyobraźni widzi wspaniałe wspólne chwile czekające nas i naszego pupila. W naszych głowach pojawia się idealny obraz znany z popularnych seriali telewizyjnych takich jak „Czterej Pancerni i Pies” czy „Komisarz Alex”. Pies idealny to pies posłuszny, aportujący, reagujący na każde polecenie swojego przewodnika.

Rzeczywistość przedstawia się jednak w nieco mniej kolorowych barwach. Po pojawieniu się psa w naszych czterech ścianach po raz kolejny przekonamy się, że życie to nie serial. Zamiast gotowych rozwiązań czekać nas będzie sporo wytężonej pracy. Większość psów posiada mniejsze lub większe problemy behawioralne. Z reguły nie ma tu znaczenia wpływ genetyczny(rasa). Nie świadczy to też wcale o większej lub mniejszej inteligencji naszego pupila. Większość problemów wynika z prostego braku zrozumienia.

Od czego zacząć?
Podstawową kwestią jest nasze nastawienie. Paradoksalnie najtrudniejszy do zrozumienia może okazać się fakt, że pies to nie człowiek. Owszem, pies podobnie jak człowiek jest zwierzęciem stadnym. Podobnie jak człowiek jest istotą żywą i odczuwa emocje. Jednak istnieją też dość znaczące różnice. Źródłem frustracji najczęściej bywa pogląd, że zapewniamy naszemu towarzyszowi wszystko czego potrzebuje a on zachowuje się wbrew naszej woli. W tym miejscu należy zadać pytanie czy zapewniamy mu wszystko czego potrzebuje człowiek czy pies?
Hierarchia.
Wielokrotnie udowodniono, że stado psów ma ściśle określoną hierarchię. Istnieją psy, które rządzą stadem oraz psy uległe. Ma to tak silne umocowanie genetyczne, że możemy być pewni że nasz pies prędzej czy później postara się przełożyć tą zasadę na relacje ze swoim właścicielem. Z tego aspektu wynika większość problemów związanych z posłuszeństwem. Jeżeli pies nagle przestaje nas słuchać lub odmawia zwolnienia nam miejsca na kanapie pomimo wyraźnego polecenia możemy być pewni, że nasz autorytet został nadszarpnięty.
Jak dyscyplinować psa?
Przede wszystkim należy wystrzegać się jakichkolwiek przejawów przemocy. W końcu zależy nam na tym żeby pies nas szanował. Nie chcemy żeby się nas bał. Z pomocą przychodzi tu konsekwencja. Pies musi mieć świadomość, że po wydanym poleceniu w taki lub inny sposób zostanie zmuszony do jego wykonania. Jeżeli wydajemy polecenie zejścia z kanapy to wymagamy jego spełnienia. Najlepiej natychmiast. Nie należy powtarzać komendy a jedynie oczekiwać jej wykonania. Często nie doceniamy naszych czworonogów. W większości wypadków już po samym tonie głosu są w stanie rozpoznać czego od nich wymagamy. Gdy brak jest reakcji powinna nastąpić „korekta”. W środowisku osób zajmujących się tresurą psów termin ten określa skłonienie psa do wykonania polecenia poprzez fizyczne pokazanie mu żądanej pozycji. Powinniśmy wystrzegać się przy tym negatywnych emocji. Nasz ton głosu powinien być zdecydowany ale nie agresywny. Po kilku dniach gdy pies przyzwyczai się do tego że nie rzucamy słów na wiatr, odruchowo zacznie wykonywać nasze polecenia.
Co możemy zyskać?
W przypadku wychowywania psa nigdy nie jest za późno. Nie ma psów za starych na to, żeby zmienić ich zachowanie. Psy starsze potrafią być co prawda bardziej uparte niż szczenięta. Jednak podejmując wysiłek wyeliminowania negatywnych zachowań często sami będziemy zaskoczeni jak szybko uzyskamy pozytywną reakcję. W rzeczywistości większość zachowań naszego psa zależy od nas samych. Z odrobiną wiedzy popartą uporem i konsekwencją możliwe jest osiągnięcie wyników bardziej zadowalających niż Szarik czy Alex. W końcu to nasz pies. I nasza satysfakcja.