Melisa lekarska to bylina z rodziny jasnotowatych. Ponieważ jest to roślina ciepłolubna, występuje powszechnie w krajach basenu Morza Śródziemnego, Afryce Północnej, Azji Zachodniej i w Ameryce Północnej. W Polsce uprawiana jest w niewielkich ilościach dla celów farmaceutycznych i perfumeryjnym. Roślina ta stanowi też uzupełnienie przydomowych ogrodów ziołowych. Ma ładny, lekko cytrynowy zapach i soczysto zielone listki, dlatego ładnie komponuje się z kuchennymi przysmakami. Ścięte, koniecznie przed kwitnieniem liście oraz młode pędy, świeże lub suszone, używane są jako przyprawa do sałat, grzybów, zup, dziczyzny i ryb. Melisą aromatyzuje się też napoje, oleje i kostki lodu. Najczęściej jednak jest spożywana w postaci herbatki, czyli po prostu zalanego wrzątkiem świeżego lub suszonego ziela.

W dawnej Polsce nazywana była rojownikiem, miodownikiem i pszczelnikiem. Dziś już nie używa się tych nazw, ale ich źródłosłów można z dużym prawdopodobieństwem wiązać z pszczelarstwem. Nazwa melisa pochodzi z języka greckiego – od melissa lub melitta, co oznacza dosłownie pszczołę miodną. W czasach starożytnych melisą nacierano nowe ule, by zwabić doń pszczoły. W średniowiecznej Europie rozpowszechnili melisę mnisi, którzy uprawiali ją w ogrodach przyklasztornych. Lecznicze właściwości melisy znano bowiem już od dawna. W medycynie ludowej stosowano melisę w dolegliwościach sercowych, chorobach żołądka, niektórych postaciach astmy oraz w leczeniu nadpobudliwości płciowej. Stosowano tę roślinę także zewnętrznie, w postaci kompresów na urazy i owrzodzenia. Najbardziej jednak znane i współcześnie potwierdzone badaniami właściwości melisy, to łagodzenie bólu głowy i objawów menstruacji. Roślina ta jest dziś popularna także ze względu na działanie uspokajające, które zawdzięcza olejkom eterycznym zgromadzonym głównie w liściach. Już małe dawki ziela powodują zmniejszenie wrażliwości mózgu, działając nasennie i rozluźniająco. Zbyt duże mogą natomiast spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi oraz zaburzenia oddechu.

Herbatki z melisy zaleca się współcześnie w spowodowanych napięciem nerwowym lub stresem zaburzeniach trawienia, wzdęciach, kolkach jelitowych, nieżytach przewodu pokarmowego i skurczach żołądka. Napary oraz suche ekstrakty w postaci tabletek poleca się w łagodzeniu bezsenności, histerii, pobudzenia nerwowego oraz w przewlekłych nieżytach dróg oddechowych. Współczesne badania dowodzą też, że związki czynne melisy wspomagają leczenie choroby Alzheimera. Udowodniono również, że wyciągi z melisy działają przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie, a nawet hamują proces rozmnażania się komórek nowotworowych. To właśnie olejki eteryczne a także zawartość taniny i kwasów fenolowych, które wchodzą w reakcje z białkami wirusów odpowiadają za przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne działanie rośliny. Już dawniej polecano melisę na ukąszenia owadów i leczenie ran. Nic więc nie stoi na przeszkodzie, by również ukąszenia komarów łagodzić świeżo zerwanym listkiem melisy.

Witaminy to nieocenieni sprzymierzeńcy w walce o zdrowie i urodę. Jednakże bardzo często nie przyjmujemy ich tyle, ile powinniśmy. Witaminy zostają bezpowrotnie zniszczone w procesie gotowania czy smażenia, a do naszych organizmów trafia jedynie ich znikoma ilość. Żeby do takich stat nie dopuszczać, przygotowaliśmy małą ściągę, która pokazuje, jak przyrządzać potrawy, żeby zostało w nich jak najwięcej witamin.

Zdrowa dieta to nie tylko urozmaicone, pełne witamin posiłki. To również taka dieta, w której znajdą się wszystkie składniki mineralne niezbędne dla naszego zdrowia. Jakie minerały są najważniejsze i gdzie ich szukać?

Każdy z nas marzy o własnym domu, dającym poczucie bezpieczeństwa i swobody. Często jednak ceny mieszkań na rynku oraz trendy we współczesnym budownictwie skazują nas na kawalerkę bądź małe, dwupokojowe mieszkanie z aneksem kuchennym lub wąską, ślepą kuchnią. Jak wycisnąć z naszego małego kąta co się da i jednocześnie nie rezygnować z estetycznego wyglądu?