Zawsze dbaj o to, żeby mieć świeży umysł. Nie zamykaj się na nowe możliwości, jak i zmiany, które pojawiają się w Twoim życiu – to wszystko wyjdzie tylko na dobre. Poznawanie coraz to nowych rzeczy rozwija. Daje Ci to sposobność doświadczania i ciągłego tworzenia, dzięki czemu nie popadasz w apatię. Jednak nie wszyscy są tego świadomi i warto zawsze o tym przypominać – chociażby poprzez ten artykuł.

W życiu wszystko podlega zmianom. Życie to ewolucja. Jest w ciągłym ruchu, więc trwanie cały czas w jednym miejscu nikomu ani niczemu nigdy nie wychodzi na dobre. Należy zadbać o to, ażeby cały czas poruszać się naprzód. Oczywiście w tym celu należy mieć otwarty umysł i nie ograniczać go poprzez nakładanie na niego limitów, które nie są mu do niczego przydatne.
„Świeży umysł jest wynikiem stałego rozwoju”.

Człowiek ma jednak tę paskudną przypadłość, która powoduje, że najczęściej nie dopuszcza do siebie myśli o żadnych zmianach czy otwarciu się na coś nowego – i czyni to z godnym podziwu uporem. Woli ustalony wcześniej porządek i stworzone przez siebie „gniazdko” komfortu, którego potem pilnuje i nie wypuszcza z rąk. Co najsmutniejsze, stwierdziwszy, że nic już więcej nie osiągnie, przestaje się również rozwijać. Jest to niestety pierwszy krok prowadzący do regresu.

Jeśli nie chcesz popaść w stagnację, to musisz sobie uświadomić, iż zawsze będzie „coś” do zrobienia i osiągnięcia. Nie chodzi oczywiście o to, żeby lekceważyć to, co już się osiągnęło wcześniej i zostawić to, niemniej niewyznaczanie sobie nowych celów i granic sprawi, że popadniesz w marazm, a to nie będzie zbyt dobre dla Ciebie. Zabijesz w ten sposób własną kreatywność. Dlatego warto mieć cały czas umysł otwarty, świeży. Jeśli już coś osiągnąłeś, pomyśl jak to dalej rozwinąć, w którym kierunku podążyć. Miej cały czas radar ustawiony na szukanie. Zauważ, że życie podlega nieustannym zmianom. To, co było wczoraj, jest już nieaktualne dzisiaj. Z tym właśnie ma problem większość ludzi. Trzymają w rękach „wczoraj”, kompletnie ignorując „dzisiaj”.

Widzisz, może zdarzyć się tak, że to, co działało wczoraj, dzisiaj już nie działa. Co za tym idzie, najważniejszą rzeczą, którą trzeba stale robić, jest analizowanie i obserwacja tego, co się robi, jak i życia pozwalająca stwierdzić, co się sprawdza a co nie – i gdzie należy coś zmienić. I to jest powód, dla którego warto trzymać umysł na najwyższych obrotach.

Zobacz, że ludzie najbardziej marudni, nieszczęśliwi, nieosiągający niczego to w zasadzie tacy, którzy stwierdzili, że osiągnęli już apogeum tego, co mogli osiągnąć i pojedli wszystkie rozumy. Raczej nie można powiedzieć, że posiadają świeży umysł. Raczej będzie on przypominać 200 letnie pomieszczenie zamknięte na kłódkę, bez przewiewu i okien. Kiedy je otworzysz, poczujesz stęchliznę i nieświeżość. Odrzuci to Ciebie. Ta metafora dobrze oddaje obraz umysłu, który przestał być używany.

„Twój umysł to skarb, więc zrób z niego właściwy użytek”.

Mówi się także, że człowiek umiera wtedy, kiedy przestaje się rozwijać i nie karmi własnego umysłu czymś ekscytującym i wartościowym. I to nieważne ile ma lat. Może mieć 20 albo 80. Ciężko się z tym nie zgodzić. Umysł, który się rozwija i znajduje nowe powody do radości i ekscytacji, stale utrzymuje świeżość i niezależnie od wieku zawsze daje człowiekowi „wieczną młodość”. Natomiast jeśli przestał się rozwijać i staje w miejscu to tak naprawdę można powiedzieć, że jest to już wegetacja. I tutaj pojawia się pytanie, na które odpowiedź będzie raczej oczywista, tak przynajmniej można założyć. Jednak warto je zadać: lepiej żyć na pełnych obrotach czy jednak „przewegetować” życie?

Podejrzewać można również, że jesteś osobą, której nie uśmiecha się wegetacja, a to bardzo dobrze. Oznacza to, że dbasz o własny rozwój i nie ignorujesz faktu, że posiadasz coś tak wspaniałego, jak umysł, który trzymasz zawsze w stanie świeżości. Że co rusz znajdujesz coś, co sprawia, że podskakujesz z ekscytacji niczym małe dziecko. Właśnie, warto brać przykład i spojrzeć od czasu do czasu na małe dzieci, jak z fascynacją i radością odkrywają nowe rzeczy. Dlaczego by zatem tak nie robić przez całe życie?